2009

In deze studie werd onderzocht of cortisol concentraties de hoeveelheid angstklachten twee jaar later voorspelden en of er een verschil is in cortisol concentraties tussen jongeren met een verschillend beloop van hun angstklachten. Binnen TRAILS voorspellen cortisol concentraties gemeten op 10-12 jarige leeftijd niet de hoeveelheid angstklachten twee jaar later. De cortisol ochtend respons is echter wel hoger bij jongeren waarbij de angstklachten gedurende deze twee jaar toegenomen zijn, dan bij jongeren waarbij dit niet het geval is. Cortisol concentraties die ’s avonds gemeten werden, zijn lager bij jongeren die gedurende deze twee jaar aanhoudend angstklachten hadden. Kennelijk hangen angstproblemen niet samen met ofwel hoge ofwel lage cortisol concentraties, maar waarschijnlijk spelen verschillende processen gelijktijdig een rol.

Deze korte bijdrage geeft een overzicht van de resultaten van recentelijk Nederlands onderzoek naar de relatie tussen angst en de reactiviteit van twee belangrijke stress-systemen: het autonome zenuwstelsel en de hypofyse-bijnier-as. In toekomstig onderzoek zal de reactiviteit van beide stress-systemen in combinatie met andere belangrijke biologische, psychologische, en sociale factoren onderzocht dienen te worden, om meer inzicht verschaffen in de complexe, interacterende mechanismen die onderliggend zijn aan angst.

Er is nog weinig bekend over de ontwikkeling van angstklachten bij adolescenten. In dit onderzoek is gekeken naar ontwikkelingspaden van symptomen van separatie angst (SAD), sociale fobie (SoPh), gegeneraliseerde angst (GAD), paniek (PD) en obsessief compulsief gedrag (OCD) in een grote representatieve studie. De klachten zijn gemeten bij 2220 jongens en meisjes van 10 tot 17 jaar. Voor alle soorten angstklachten zagen we eerst een daling en vervolgens een lichte stijging, vanaf midden adolescentie (GAD SoPh en SAD) of late adolescentie (PD en OCD). Deze toename kan niet worden verklaard door het opkomen van depressie klachten in de adolescentie. Meisjes hadden meer angstklachten dan jongens en dit verschil bleef de hele adolescentie even groot. Als we rekening houden met depressieklachten dan is het verschil tussen jongens en meisjes niet erg groot meer. Uit deze studie kunnen we concluderen dat in de algemene bevolking angstklachten eerst dalen en vervolgens stijgen vanaf midden/late adolescentie. Het is nog de vraag of hetzelfde patroon opgaat voor kinderen met een angststoornis. Dit is de eerste studie van het verloop van angstklachten waarin rekening is gehouden met de gelijktijdige toename in depressieklachten.